Książka znaleziona na śmietniku

Z tym śmietnikiem to trochę dramatyzuję dla lepszego efektu, bo książkę wypatrzyłam w naszym własnym, prywatnym worku na śmieci i to jeszcze segregowane, więc w samym papierze grzebałam - no po prostu Francja-elegancja ;) Ale książkę uratowałam przed zniszczeniem i jestem z siebie bardzo zadowolona. No naprawdę, jeśli jakąś zaletę w ogóle posiadam, to na pewno jest to spostrzegawczość ^_^ Ciekawi tego, co przykuło mój wzrok i sprawiło, że poczułam się, jakbym znalazła czterolistną koniczynę?

  

     

◊◊◊

   

Książka trafiła do worka na śmieci trochę przypadkiem (tak to już jest, jak ma się w rodzinie osobę, która wykazuje pewną nonszalancją wobec starych rzeczy i podczas sprzątania na strychu zakwalifikowała tę książkę jako śmieć, ponieważ nie miała przedniej okładki - tzn. potem okazało się, że okładka była, ale oderwana i ją też wyłowiłam z worka...), a prezentuje się następująco:

   

   

Powiedziałabym, że książka jest w dobrym stanie, bo w zasadzie to brakuje jej tylko grzbietu, no i przednia okładka odpadła - ale jest, więc jeszcze nie jest tak źle. Zazwyczaj nie gustuję w tak starych książkach, ponieważ raczej jestem estetką i wolę czytać ładne (a przynajmniej bez podejrzanych plam) książki, które się nie rozsypują. Wyjątkiem są książki należące do członków rodziny, znalezione gdzieś w domu, ponieważ w ich przypadku sentyment osładza mi mało atrakcyjną formę i zwyczajnie się rozczulam ^_^

    

   

Urok tej książki kryje się w jej wnętrzu, spójrzcie tylko na stronę tytułową:

   

  

Rok wydania (1930!) sprawił, że zrobiłam wielkie oczy, a do tego jeszcze „ta” pieczątka biblioteczna - powtórzona zresztą pod koniec powieści (skądinąd ciekawej, „Saga rodu Fosytów” to całkiem przyzwoite znalezisko :)), gdzie jest nawet wyraźniejsza:

   

   

Nie wiem, jak ta książka znalazła się u nas na strychu (i na Kujawach), ale co za pole dla wyobraźni! Przy okazji: ktoś z Was wie, co znaczy skrót „ob. łać.”? Poniżej jest strona z dedykacją autora dla żony. Na niej też widać jeszcze jakieś pieczątki, ale już słabiej czytelne:

   

   

Pierwsza strona powieści wygląda następująco (na pierwszy rzut oka w tym tomie nie brakuje żadnych kartek, co mnie dodatkowo cieszy):

   

   

A tu jeszcze perełka, czyli regulamin biblioteki wklejony na jednej z pierwszych stron książki. Ten swoisty dekalog jest po prostu świetny, a i cennik korzystania z biblioteki (właściwie to: bibjoteki ;)) równie ciekawy:

   

   

No kto by pomyślał, że można mieć tyle radości z grzebania w śmieciach ;)
  
PS „Dobra książka jest naszym najlepszym, najwierniejszym przyjacielem. Należy ją przeto kochać i opiekować się nią bardzo troskliwie.” ^_^